The Bright Side

November 2011, Hanoi (2)
Zoals beloofd zal ik ook de goede kanten nog toelichten. Al het leuke was schijnbaar bewaard voor het eind van deze maand. Het begon met weer een bruiloftsreceptie (de 3e sinds mijn aankomst in Vietnam, denk ik) van een oud-klasgenoot van mijn vriendin. Het eens niet een kijk-eens-hoeveel-geld-ik-had spektakel met 300+ mensen en vuurwerk, maar een iets bescheidenere bijeenkomst in Xuân Hoà, in een andere provincie. Het was ook anders dan de vorige keren in de zin dat deze dag enkel voor de familie en vrienden van de bruidegom was. De bruid zat die avond met een paar goede vrienden op een andere locatie, in het geval je haar ook wilde feliciteren. De receptie voor haar familie zou de volgende dag pas zijn. Het was een gemoedelijke sfeer, met minder sjieke pakken en jurken, maar -zoals ik dat nu gewend ben van familie bijeenkomsten- veel meer sterke alcohol. Iedereen die je begroet staat erop dat je ook even een glaasje met ze achterover slaat. Mannen tenminste. Bij de vrouwen volgt na de eerste groet meestal de vraag wanneer jij zelf een ring om je vriendin's vinger zult doen. Een vraag waarop ik ze het antwoord schuldig blijf. Schenk mijn glas liever nogmaals bij.



In de laatste week van november vond er een enorme goeden doelen markt plaats op de Internationale School van de VN. Deze jaarlijkes liefdadigheidsbazaar besloeg (naar mijn ruwe schatting) vier voetbalvelden en zeker 150 kraampjes, waarvan misschien wel de helft eten verkocht. Meer dan 30 landen waren vertegenwoordigd en iedereen had gerechten uit eigen land gemaakt. Het was maar goed dat we die ochtend ons ontbijt over hadden geslagen! Natuurlijk is mijn maag vele malen kleiner dan mijn nieuwsgierigheid, dus konden we helaas slechts bij een handvol kraampjes iets bestellen. Bij de andere kramen was het mijn portemonnee die me ervan weerhield twintig tassen vol spullen mee te nemen. Er waren allerlei streekproducten te koop, veel handwerk, en hier en daar wat activiteiten waar je aan kon deelnemen. Zoals in de foto hieronder te zien is, deed ik mee aan een wedstrijdje "stapelen als een Vietnamees", waarin het de bedoeling was zo veel mogelijk dozen en ander spul op een scooter te laden en er dan zelf nog op te gaan zitten. Niets gewonnen. Uiteindelijk heb ik voor mezelf één boek gekocht bij de boekenhoek; de volledige set Lord of the Rings werken in één uitgave. Dat zal mijn honger naar leesvoer voorlopig wel stillen.



Een dag later werd ik door mijn leerlingen uitgenodigd om die middag met hen naar Văn Miếu te gaan; de Tempel van de Literatuur, ook wel bekend als de Eerste Universiteit. Ik was er al eerder geweest, maar het leek me een geschikt moment om de klas wat beter te leren kennen. Bovendien hoefde ik niet eens te betalen voor mijn entree; alles kwam uit het 'klassenfonds'. De studenten leggen (maandelijks?) wat geld bij elkaar, en als er met de klas een keer wat leuks wordt gedaan, wordt dat daarvan betaalt. Zo ook die middag. Het was geen dag voor cultuur of kennisuitbreiding, zo bleek; het merendeel van onze tijd werd in beslag genomen door poseren voor foto's. Bij elke interessante hoek was er wel iemand die met me op de foto wilde, en zodra één iemand een foto genomen had met de leraar, moest de rest natuurlijk ook één voor één een plaatje schieten. En daarna natuurlijk nog een groepsfoto. Het was niet eens geheel ongepast, want er was gedurende de week een grote foto tentoonstelling op een van de pleinen van Văn Miếu. Helaas begon het net die middag dat wij er waren hard te regenen, dus haastte men zich om alle foto's weg te halen voordat we er ook maar één hadden kunnen bekijken. Tja, dan maar weer meer foto's maken van onszelf.




Oh, bijna vergeten: ik heb meer Nederlanders ontmoet! Sinds ik mij ingeschreven heb bij de Nederlandse ambassade, krijg ik mailtjes van alle activiteiten die door/voor Nederlanders georganiseerd worden. Zo is er bijvoorbeeld elke tweede donderdag van de maand een borrel voor degenen die in/rond Hanoi wonen. Nou, ik had net mijn eerste werkweek erop zitten, dus ik kon wel een drankje gebruiken. Toen ik er stipt om acht uur -begintijd- aankwam was het nog erg rustig, maar al gauw werd het een hele gezellige boel. Op het drukste moment gok ik dat er zo'n 30 mensen aanwezig waren, en werden er links en rechts aardig wat glazen bier uitgedeeld. Rond twaalven zette iemand ook nog een cd met Nederlandse liedjes op en tja, houd dronken Brabanders dan nog maar eens tegen. Luidkeels Guus Meeuwis nummers zingen en heen en weer waggelen tot het personeel je vraagt naar huis te gaan = een mooie avond.